بهینه سازی شبکه پایش سطح آب زیرزمینی در دشت تبریز با استفاده از روش زمین آمار

در این مقاله از روشهای زمین آمار برای بهینه سازی شبکه چاه های پایش آبخوان دشت تبریز در شمال غربی ایران استفاده گردیده است.شبکه موجود چاه های مشاهده ای در دشت تبریز از 156 حلقه چاه تشکیل گردیده و از توزیع بهینه ای برخوردار نیستند.برای بهینه سازی لز اطلاعات شبکه موجود چاه های مشاهده ای و شبکه کمی و کیفی آبخوان استفاده شده است.ضمن مقایسه مدلهای مختلف زمین امار در شبیه سازی تغییرات تراز آب در دشت تبریز و انتخاب بهترین مدل تلاش گردیده است تا با استفاده از سه شیوه کاهش،افزایش و تغییر مکان چاه ها اقدام به بهینه سازی شبکه چاه های موجود گردد.نتایج بدست آمده نشان داد که با کاهش تعداد چاه های شبکه و با تعدادی معادل 64% شبکه حاضر می توان با تخمین قابل قبولی سطح آب را در مناطق فاقد آمار پیش بینی نمود.افزایش تعداد چاه ها تاثیر چندانی را در بهبود معیارهای آماری ایجاد ننمود ولی تغییر محل 3.4%چاه ها باعث می شود تا حدی دقت برازش کریجینگ به داده ها کاهش یابد.